Verdriet. Eenzaamheid. Een gevoel van machteloosheid ook... De situatie in Vlaamse rusthuizen is na de introductie van strenge coronaregels ronduit schrijnend te noemen. Een filmpje van Liliane Goderis uit Oostende toont nu net die rauwe realiteit. Haar moeder barstte in tranen uit nadat ze te horen had gekregen dat ze verplicht twee weken in quarantaine in haar kamer zou moeten doorbrengen. En dat enkel omdat haar zoon even op bezoek gekomen was. “Het is hier net een gevangenis”, klinkt het misnoegd.
Goderis had de toelating om met haar moeder drie kwartier te gaan wandelen in het park voor het rusthuis. Haar broer kwam ook even langs. In theorie een overtreding, want Madeleine Dewachter (90) mocht op dat moment maar door één persoon begeleid worden. Een vrijwilligster van het rusthuis zag de drie gezinsleden bij elkaar staan en verwittigde de directie. Een quarantaine van twee weken, luidde het bikkelharde verdict. “We hebben drie kwartier samen geweend”, schreef Goderis bij het filmpje.
“Mijn broer had haar net een tas koffie gegeven toen we ‘betrapt’ werden”, aldus de vrouw. “Hij had toevallig een dag vrij en wilde haar toch even zien. Ja, we hebben de regels overtreden. Maar het is allemaal zo drastisch. Het reglement van het rusthuis bepaalt alles en wij moeten aanvaarden wat er gezegd of geschreven wordt.”
“Niet geregistreerd”
Dewachter heeft recht op twee vaste bezoekers. “Ik ben haar vaste mantelzorger, mijn broer is de tweede persoon met wie ze contact mag hebben. Het enige wat hier misgegaan is, is dat hij zich op dat moment niet geregistreerd heeft. Het voelt alsof we behandeld worden als kleine kinderen”, vindt Goderis.
Zo denkt ook haar moeder zelf erover. In het filmpje is ze moeilijk verstaanbaar, maar de beelden spreken voor zich. “Als ik stout was, zou ik het nog begrijpen. Maar ik heb niets misdaan. Het is hier net een gevangenis”, luidt haar oordeel.
“We dachten haar in eerste instantie daar weg te halen en naar huis te brengen”, geeft Goderis toe. “Maar dat is ook niet evident, ze heeft 24 uur op 24 verzorging nodig. Na rijp beraad hebben we besloten om het zo te laten.”
“Haar hart kan dit niet meer aan”
Het droevige tafereel speelde zich enkele weken geleden af. Intussen mag Dewachter weer bezoek ontvangen, maar de gevolgen zijn duidelijk zichtbaar. “Ze is vermagerd en heeft slaapproblemen gekregen. ’s Nachts begint ze te roepen en is ze onrustig. Haar hart kan dat ook niet meer aan. Als ze nog veel van die emoties meemaakt, kan er iets dramatisch gebeuren.”
Dewachter verloor op jonge leeftijd haar moeder en belandde in een internaat. “Door de opsluiting herbeleeft ze nu in haar binnenste dat trauma. Ze heeft een zwaar leven gehad en toch is ze altijd optimistisch gebleven. Maar nu is het haar echt te veel geworden”, besluit Goderis.